Hoe vertel je…
Je beseft nauwelijks wat je te wachten staat, je wereld staat op z’n kop. Hoe ga je dit bespreekbaar maken thuis, met je kinderen, je vriendenkring of op het werk?
Wat is de uitkomst of hoe lang? Natuurlijk gaat het dagelijkse gebeuren gewoon door, maar je kunt/wilt niet doen of er niets aan de hand is. Het vertellen, hoe dan?
Misschien kan onderstaande je een steuntje in de rug geven:
- Vertel dit vreselijke nieuws zo snel mogelijk, zodat je het niet te lang alleen hoeft te dragen.
- Het is het beste om eerlijk te zijn. Iedereen voelt de spanning. En wellicht lopen ze zelf al met onzekerheid en vragen rond.
- Je naasten willen beschermen lukt niet.
- Ook in moeilijke tijden ben je er voor elkaar, geef hen die kans er voor jou te zijn.
- Begin het gesprek als de eerste emoties, paniek, en andere gevoelens er mogen zijn.
- Pas je taalgebruik aan als het kinderen betreft in de jongere leeftijd. Leg bijvoorbeeld eerst uit wat kanker is en vertel wat de consequenties in het dagelijkse bestaan zijn. Maar vertel ook dat er veel gaat veranderen, maar dat er ook veel hetzelfde blijft. De structuur voor kinderen is belangrijk, zeker nu.
- Wat zijn in jullie gezin, vriendenkring e.d. de sterke eigenschappen die bij moeilijkheden of nare tijdens geholpen hebben om het te doorstaan en er voor elkaar te zijn.
- Iedereen heeft gevoelens en denkt van alles, neem elkaar serieus en luister vooral naar elkaar.
- Informeer scholen, werkgever en anderen tijdig.
- Praat met een vertrouwd persoon binnen de familie- of vriendenkring of diegene op een later moment de communicatie zou kunnen en willen coördineren.
- Doe vooral wat goed voor jou en je naasten is. Wat hebben jullie nodig om er voor elkaar te kunnen zijn?
- Kruip af en toe lekker op de bank met de kinderen of elkaar, neem de tijd om mooie momenten te delen en vertel elkaar hoeveel ze voor je betekenen.
‘Je weet nooit hoe sterk je bent, totdat sterk zijn je enige keuze is’.
Meer informatie over Hoe vertel je…
